درباره ما
جشنواره ملی عکس شاهنامه
جشنواره سراسری عکس شاهنامه با هدف ارج نهادن و پاسداشت جایگاه بلند حکیم سخن فردوسی و شاهکار بی‌مانندش شاهنامه، همچنین تأثیر جلوه‌های زیبای شاهنامه و نمود شاهنامه در در زندگی اقوام ایرانی در گستره ایران بزرگ فرهنگی، هر دو سال یک بار از سوی باشگاه شاهنامه پژوهان و باشگاه نقالان برگزار خواهد شد. ایده و متن فراخوان این جشنواره از سوی کورش جوادی طرح و به نگارش درآمد. در پیوند با موضوعات این جشنواره بیش از یکسال از سوی کورش جوادی کار شده‌است. جشنواره ملی عکس شاهنامه یک جشنواره کاملاً مردمی و مستقل است. کورش جوادی هزینه برگزاری دور نخست این جشنواره را شخصاً پرداخت کرده‌است.
فراخوان دومین جشنواره ملی عکس شاهنامه اردیبهشت ۹۷ منتشر شد. دور دوم جشنواره با شعار ایران نگارخانه ای برای شاهنامه آغاز به کار کرد. در دور دوم موضوعاتی همچون پرتره شاهنامه پژوهان و ورزش‌های پهلوانی، شاهنامه پژوهان، ایران در آیینه شاهنامه و موزه شاهنامه و اسطوره قزوین به موضوعات جشنواره افزوده شد.
در نخستین دوره جشنواره ملی عکس شاهنامه پنجاه و هفت عکس برگزیده شدند. آثار برگزیده در کتابی با نام نگارخانه شاهنامه از سوی نشر ترفند منتشر شد. این کتاب با مقدمه و یادداشت از سه شاهنامه پژوه برجسته جلال خالقی مطلق، میرجلال الدین کزازی و قدمعلی سرامی به چاپ رسید. همچنین دبیر جشنواره ملی عکس شاهنامه کورش جوادی مقدمه‌ای دربارهٔ اهداف و چیستی جشنواره در این کتاب نگاشته‌است. نمایشگاه نخستین جشنواره ملی عکس شاهنامه در آرامگاه فردوسی در توس با همکاری پایگاه میراث فرهنگی توس، در دبی با کوشش انجمن بانوان شاهنامه خوان و در تهران در گالری سیمرغ و در دانشگاه تهران با همکاری انجمن ایرانشناسی دانشگاه تهران برگزار شد. مهری بهفر از شاهنامه پژوهان نامدار همچنین در یادداشتی پس از بازدید از نمایشگاه این رویداد فرهنگی و هنری را ستود. مهری بهفر در این یادداشت که با عنوان درک آن لحظهٔ تاریخی که خیالش هم در مخیلهٔ تاریخ ما نمی‌گنجید آورده‌است: عکس‌ها دیدنی بود. می‌شد به دفعات دیدشان. دور زد و دید و بازدید. عکس‌هایی از کلاس درس شاهنامه در روستا، عکس‌هایی از شخصیت‌های شاهنامه بر کاشی‌هایی از محلهٔ پیراسرای رشت، تصویری از شب تعزیه خوانی در گرگان و مجسمهٔ رستم و سهراب در پس پشت، عکسی از قلعهٔ فرود، … عکس‌هایی از حضور فردوسی و شاهنامه در شهر و خانه و مدرسه، در گوشه گوشهٔ این آب و خاک، در بازتابش در هنرهای دیگر، در قدرت الهامش به انواع آثار هنری دیگر
سخن
ما یک دوگانه دیگر هم داریم . دوگانه اسطوره – کهن الگو. اسطوره، زمان به دنیا می آورد. کهن الگو، زمان مصرف میکند. خیلی از ما عکاس کهن الگویی هستیم. به این دلیل که فقط در پی مصرف زمان هستیم و با روح بنا ، با روح طبیعت ، با روح موجود، با روح آن فضا ارتباط نمی گیریم. به همین دلیل مصرف کننده زمان هستیم .ولی عکاس اسطوره ای، کسی است که در عکسش یک زمان را به ودیعه گذاشته است
کاوه فرزانه, عکاس
کسانی که فردوسی را به این دلیل که هویّتِ ما را به ما بازگردانده، می‌ستایند در واقع نمی‌دانند که او را برای این می‌ستایند که صریح‌ترین تصویربردارِ ما بود. در موردِ او هم این کار با بازیابی و بازاندیشی و بازسازیِ زبان همراه بود؛ مسأله‌ای که امروز دست‌کم آگاهی به آن و کوشش‌هایی برای آن را می‌بینیم. او تصویر را می‌دهد؛ ما را از بیرون به درون و از درون به بیرون حرکت می‌دهد؛ و نظرِ خودش را هم می‌گوید.
بهرام بیضایی, کارگردان
عکاسی به طرز شگفت آوری فاصله ها را نزدیک کرد . یک عکس به اندازه ده هزار کلمه سخن می گوید . بنابراین لازم نیست ما درباره عکسی که ارزشمند است سخنی بگوییم . روزگاری که من و افشین بختیار شروع کردیم هیچ خبری از این مسائل نبود . ما می رفتیم به درگاه استادان بزرگ تا وقت کنند و ما سوالهایمان را از آنها بپرسیم .
اکبر عالمی, منتقد
جای فردوسی و شاهنامه در جشنواره‌های فرهنگی خالی بود. آن هم در زمانه‌ای که هر روز یکی از نمادهای فرهنگی یا چهره‌های نامدار ایرانی مورد دست‌یازی برخی کشورهای همسایه قرار می‌گیرد. برپایی جشنواره‌ی عکس می‌تواند به شناساندن زاویه‌های گوناگون نمود شاهنامه در گوشه و کنار این سرزمین یاری می‌رساند
افشین بختیار, عکاس